Chatham County Line die met hun vorige drie albums ook in Europa beide voetjes aan wal kregen en voor schitterende concerten en prima verkoopcijfers zorgden kiezen voor de opvolger, met rugnummertje IV, toch bewust voor een iets andere aanpak dan wij gewend waren van het viertal uit Raleigh, North Carolina. Chris Stamey werd opnieuw aangezocht om er voor te zorgen dat Dave Wilson / guitar, vocals, harmonica, John Teer / mandolin, fiddle, vocals, Chandler Holt / banjo, vocals en Greg Readling / 3/4 bass, pedal steel, piano, vocals niet in de open val zouden trappen om na  het self - titled album ('03), Route 23 ('05) en "Speed of the Whippoorwill ('06) als "sterile or clichéd " gebrandmerkt te worden.

Producer Chris Stamey, die al eerder  met Yo La Tengo, Whiskeytown (with Ryan Adams & Caitlin Cary), Alejandro Escovedo, Hazeldine enTift Merrit zijn strepen verdiende, en CCL maken op dit schijfje een beetje komaf met de ondertussen vertrouwde en live erg gesmaakte opstelling van vier gasten rond één klassieke microfoon die met hun instrumentale intermezzo's de traditionele bluegrassliefhebbers doen rechtveren.

De openingstrack "Chip of a Star" , "Sweet Eviction"  zijn al meteen de eerste indicaties dat de bluegrass met "the Carolinian", "Paige" en "Clear Blue Sky" nog steeds primeert maar er meer en meer Jayhawks, Wilco en Son Volt invloeden opduiken die Chatham County Line ook voor de bredere americana / alt. country markt interessant maakt. Gewagen dat het viertal meteen alles over een andere boeg gooit is een beetje met de haren getrokken al zouden "Let it move, let it rock" en "the Whipping Boy" (?) in die richting kunnen wijzen maar het blijft de verdienste van singer - songwriter, "Country Boy / City Boy"  Dave Wilson dat hij enig muzikaal risico niet schuwt. Het akoestische pareltje "She" zal beslist uitgroeien tot een heuse 'live ' topper die mij kan doen leven met het poppy gevoel dat "One More Minute" en "Birmingham Jail" mij bezorgen.

"IV" is een album dat voldoende rekening houdt met traditionele bluegrass maar met een aantal songs eventjes "vreemd" gaat en de toekomst zal uitwijzen wat de bovenhand haalt  ....(SWA) "Thanks" to J-M Brassine.